W gruncie rzeczy, strona internetowa to (nie)zwykły dokument. Dokładnie takie sam, jak w wordzie, tylko z innymi znaczkami. I to tych znaczkach jest cały język HTML. 

Najłatwiej myśleć o nim, jako o szkielecie strony. Podtrzymuje wszystko, co na niej wisi. To w HTML określa się głową (head) – czyli informacj dla przeglądarki oraz ciało, czyli podstawy informacji, które widzisz przed sobą. W HTML dzielimy stronę na odpowiednie części, określamy, czy będzie jakiś nagłówek, link, paragraf z tekstem albo zdjęcie.

Sam HTML generuje bardzo brzydkie strony internetowy. Dobrym przykładem może być [pierwsza w historii]( http://info.cern.ch/hypertext/WWW/TheProject.html) – po prosty tekst i hiperlinki.

Jako, że HTML określa strukturę, to jest on niezmiernie ważny w kontekście [SEO]( https://strona.agency/blog/o-google-slow-kilka). To w tym języku opowiadamy przeglądarce o elementach, które są dla niej ważne, tj. czy trześć strony jest przydatna użytkownikowi. Na podstawie odpowiedniej struktury, opisów elementów (tzw. Tekstu alternatywnego) i tagów, Google decyduje, co pokazać w wyszukiwarce użytkownikowi, oraz czy zasługuje na to, aby pokazać go wysoko. Przez HTML również robi się wewnętrzne i zewnętrzne linkowanie, tak uwielbiane przez gigantów z Doliny Krzemowej.

Jako, że sam HTML jest brzydki, to z pomocą przychodzi jego stylista – CSS.