Szybko, sprawnie i bez zarzutu. Jednak, by taki efekt był możliwy, trzeba być w stanie na poważnie porozmawiać z komputerem o tym, co i jak ma prezentować użytkownikom. 

Językiem komputera są dane – liczby, matematyka, która mówi (my lubimy mówić – rozkazuje) komputerowi, co, jak i gdzie ma zrobić. Nie musimy bawić się w hakerów i cały czas majstrować, jak przy Matrixie. Języki programowania, jak nazwa wskazuje, tworzą pewne schematy, powtarzalne zachowania, które po wydaniu odpowiednich komend, komputer bezemocjonalnie wykonuje. Najciekawiej obrazuje to Teoria Gier Językowych Ludwiga Wittgensteina – zależnie od kontekstu, w komunikacji z komputerem używa się różnych języków.

To, z czym użytkownicy najczęściej mają do czynienia przeglądając internety, to tzw. Front-end. W tym kontekście, programista wydaje komputerowi polecenia jak prezentować ma się interfejs, zdjęcia, animacje i wszystko inne, co przed sobą widzisz. To, co teraz widzisz – to właśnie front-end.

Prawdziwa zabawa zaczyna się w środku…